سطح استرس اکسیدانها و نقصان حافظه در جمعیت بالای ۷۰ سال

مقدمه: افزایش امید به زندگی در جامعه، افزایش تعداد افراد مسن، و به تبع آن افزایش نقصان حافظه می انجامد. بررسی مشکلات مربوط به این رده سنی که یکی از مهمترین آنها نقصان حافظه می باشد و آگاهی از عوامل نامطلوب موثر بر آن منجمله استرس اکسیدانها لازم و ضروری بنظر می رسد. روش کار: در یک مطالعه مقطعی، 220 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. افراد بعد از خونگیری جهت آزمایش استرس اکسیدانها، جهت رد اختلالات جسمی و روانپزشکی مورد معاینه و مصاحبه بالینی بر اساس معیارهای تشخیصی diagnostic and statistical manual of mental disease (dsm iv) قرار گرفتند. سپس پرسشنامه استاندارد عملکرد حافظه تکمیل گردید. افراد در دو گروه نقص حافظه و بدون نقص حافظه طبقه بندی شدند. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط نرم افزار spss به روش t-test انجام گرفت. در تمامی موارد (p£0.05) به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار سنی افراد 72.7±2.8 سال بود. میانگین و انحراف معیار سطح مالون دی آلدهید (mmo1/l) در حضور نقضان حافظه و عدم وجود نقضان حافظه به ترتیب 2.7±0.36 و 1.5±0.48 بود (p<0.001). همچنین میانگین و انحراف معیار ظرفیت آنتی اکسیدانی به ترتیب 77.6±1.36 درصد در افراد بدون نقص حافظه و 74.5±1.6 درصد در افراد دارای نقص حافظه در تغییر بود (p<0.0001). سطح گلوتاتیون پراکسیداز (iu/ghb) به ترتیب 37.2±1.6 در عدم نقضان حافظه و 35.1±1.8 در حضور نقضان حافظه بود (p<0.0001). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه فرضیه ارتباط استرس اکسیدانها و کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی و کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی و نقضان حافظه را تایید می کند. به نظر می رسد اقدام درمانی در حذف رادیکالهای آزاد و استرس اکسیدانها می تواند روند نقص حافظه را بر اساس تغییرات بیولوژیک مشاهده شده در این مطالعه و مطالعه مشابه کنترل نماید.